peanuts!

Boodschappen doen: ik probeer het te beperken tot een keer per week. Wel zo efficiënt met mijn toch behoorlijk gevulde agenda en ook wel zo zuinig, want iedere keer dat ik extra in een supermarkt rondloop betekent toch ook iedere keer weer verleid worden. En dus dingen kopen die ik niet van plan was te kopen.
Ik doe de inkopen met een standaard boodschappenlijst en dat betekent dat ik iedere week ongeveer dezelfde basis-ingrediënten koop en een beetje varieer met wat ik daar dan mee kook.
Een keer in de week staat er momenteel een nasi-achtig gerecht op het menu en dus staat stond er pindasaus op mijn lijst, en nasi-kruiden. Handig, die zakjes, want lekker snel en makkelijk! Tot de laatste keer dat we nasi aten en ik eigenlijk alleen maar kon concluderen dat die nasi-kruiden ‘overdone’ waren en die pindasaus – excusez le mot – ronduit smerig. Op dat moment heb ik mezelf de dure eed gezworen nooit meer pindasaus te maken met poeder uit een zakje; vanaf nu alleen nog maar pindasaus met – jawel 😉 – pindakaas! Die lekkere pure, uit de natuurwinkel, waar echt alleen maar pinda’s in zitten. En dan knoflook erdoor, en gember en ketjap en zo. Iets meer werk, dat wel, maar voor de volle 100% de moeite waard, want lekker en zonder allerlei overbodige rotzooi ingrediënten.
Heb ook tegen de kinderen gezegd dat ze me tegen moeten houden als ik ooit nog weer eens de neiging vertoon zoiets te kopen…
Nu weet ik inmiddels dat ik nog wel eens in staat ben om te hard te willen; iets wat uiteindelijk meestal niet juist averechts werkt. Stapje voor stapje, daarmee kom je ik uiteindelijk het verst. De uitdrukking over de hardlopers die doodlopers zijn is zeker niet uit de lucht gegrepen. En dus sla ik niet door van de pindasaus naar ál het denkbare voedsel door onmiddellijk alle pakjes en zakjes in de ban te doen. Vooralsnog houden we het simpel; géén pindasaus-uit-zak en de nasi zelf kruiden. Precies ambitieus genoeg, want haalbaar. En net zo goed weer een stapje dichter bij ‘meer met minder’.